Rouwverwerking en meditatie
Meditatie en rouw
Meerdere jaren geleden bezocht ik een concert. De zanger kondigde een lied aan voor alle ouders die een kind hebben verloren. Ik keek om mij heen om te zien wie dat waren, en ik weet dat ik toen dacht, je zou toch maar bij die groep ouders horen, wat afschuwelijk erg. Nu is het inmiddels mijn realiteit.
Omgaan met verlies. Vroeg of laat krijgen we er allemaal mee te maken. Verlies kan zijn een baan die je verliest, een relatie die eindigt, verlies van gezondheid of een geliefde die sterft. Verlies kan je wereld aardig op zijn kop zetten. Zo erg dat je het soms even niet meer weet. De pijn die verlies met zich mee brengt, stoppen we het liefst zo ver mogelijk weg. Dat is ook niet zo gek, als je weet dat wij mensen, pijn vermijdende wezens zijn.
Door mijn verlies ben ik gaan mediteren. Vanuit de rouw ervaarde ik veel verdriet, boosheid en onmacht. Dit prikkelbare gevoel duurde de hele dag voort. Alleen in meditatie lukte het mij om even los te komen van dit akelige gevoel. Natuurlijk kwam mijn boosheid en verdriet weer terug na meditatie, maar het kalm gewaar zijn, was zo’n intense ervaring, dat het mij heeft geïnspireerd, om verder te gaan met meditatie. Verder gaan om de staat van kalm gewaar zijn, te vergroten. Net als je met sporten je spieren traint, zo kun je ook je mind en gewaar zijn trainen. Door hier met bewuste aandacht bij aanwezig te zijn. Want je innerlijke wereld is uiteindelijk de enige plek waar je rust gaat vinden.
Natuurlijk is het wel van belang dat de pijn en verdriet doorvoelt en doorleefd worden. Je kunt immers niet helen van wat je niet kunt of wilt voelen. Pijn mag gevoeld worden en elke traan dient gehuild te worden. Zoveel en zolang als voor jou nodig is. Dit proces kent geen einddatum, maar het mag wel een proces van donker naar licht zijn. Een proces waarin compassie en liefde het licht mogen zijn.
Wil jij ook gaan mediteren om richting te geven aan jouw rouwproces, dan ben je bij mij van harte welkom. Zie meditatielessen, of stuur een mail naar sandra@demeditatiesalon.nl.
Voor lotgenoten groepen geef ik lezingen over Meditatie en rouw. In deze lezing vertel ik over het rouwproces en hoe meditatie je hierbij kan ondersteunen. Ik eindig met een geleide meditatie. Voor meer informatie, stuur een mail naar sandra@demeditatiesalon.nl.
Gedicht: Boom
Soms voel ik mij, net als een grote stevige boom, goed geworteld, mooi in het blad.
De zon schijnt en mijn bladeren vangen dankbaar het zonlicht op.
Af en toe komt er een storm, regen, kou of hitte voorbij.
Maar dat geeft niet, ik kan het aan, ik ben goed geworteld, verankerd in de grond.
En voorzie mij zelf in alle behoeftes, zoals water, licht en lucht.
Tot er op een dag, geheel onverwachts, een alles vernietigende storm over raast.
Een tornado, eentje, die ze niet hadden zien aankomen.
Van alle knappe koppen bij elkaar, was er niet één die zijn gevoel liet spreken.
En ik als boom, wist het ook niet, of toch, misschien ook wel?
De storm blies de boom omver, en al wat er over bleef was een stam, gebroken als een luciferstokje.
Er kwamen mensen, nu wel, die alles voor je wilden opruimen, en heel goed wisten hoe dat allemaal moest.
En ik bleef verslagen achter.
Met een stam, goed geankerd, maar daar boven niets!
Ik heb een basis, maar geen top.
En hoe ik ook probeer, ik kan niet meer de boom worden die ik was.
Simpelweg, omdat die er niet meer is…..
Wat over is, is mijn stam, en of ik nou wil of niet, er groeit hier en daar, toch weer een nieuw takje uit mijn stam.
Heel voorzichtig, en heel pril.
Ik merk dat ook uit deze kleine takjes, bladeren gaan groeien.
Bladeren die zowaar ook weer gaan genieten, van het heerlijke zonlicht, wat ik toch weer mag ontvangen.
Wellicht zal ik niet meer die mooie grote boom worden, die ik was.
Maar dat hoeft ook niet.
Misschien groeien er nu wel, vele kleine takjes uit mij, waardoor ik misschien wel, meer verbonden ben, met alles en iedereen, om mij heen.
Alles is nu anders, niets voelt meer zoals het was, en toch ben ik wie ik was.
Dit leven is geënt op wat was, maar is, wat het nu is.
En ik voel mij gespleten, maar ik kies er voor om mij te verbinden, met het leven, zoals het nu is. Met al mijn pijn en verdriet!
Maar ik ga door, en leef zoals het nu is.
Ik kies, voor het leven, en de pijn mag er zijn!
Sandra van Schagen